Vertaald door Mia BuursmaUitgegeven bij Meulenhoff Boekerij
363 blz.
Met plezier voeg ik deze roman toe aan mijn mini-lijstje Spaanse romans. En als je mijn blog* een beetje volgt, zal het je niet verbazen dat ook dit boek zijn wortels heeft in de politieke geschiedenis van Spanje.
Toen het leven nog van ons was is het verhaal van een vriendschap tussen Lola, een jongere vrouw die met haar man Matías een boekhandel runt in het na-oorlogse Madrid, en een wat oudere vrouw, Alice, een trouwe klant van de zaak. Samen lezen ze een boek Het meisje met het vlasblonde haar, de memoires van een onbekende vrouw. De lezer leest met hen mee want deze memoires worden in afzonderlijke hoofdstukken tussen de andere door geschoven. De roman biedt leeservaringen op meer niveaus. Eerst is er natuurlijk het verhaal van Alice en Lola, en de onvermijdelijke vraag wat het verband is tussen hen en de personages uit de memoires. Daar komt de oplettende lezer al (te) snel achter. Boeiender voor mij was de manier waarop Izaguirre de settings van deze roman oproept: bruisend Parijs en Londen voor de oorlog, de broeierige revolutionaire sfeer van voor en tijdens de Spaanse burgeroorlog, het debacle van Teruel, de repressie die nog lang na de oorlog doorzinderde in het Spaanse leven van elke dag. Franco's dictatuur heeft namelijk geduurd tot 1975. En het is natuurlijk ook nog eens een ode aan het lezen en de kracht van boeken. Heerlijke mix.
★★★★*Je vindt meer besprekingen van Spaanse romans in mijn blogberichten van 25 augustus 2011, 30 sept 2011, 23 juli 2013. Veel leesplezier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten