Pagina's

donderdag 29 oktober 2015

Toen het leven nog van ons was - Marian Izaguirre

Vertaald door Mia Buursma
Uitgegeven bij Meulenhoff Boekerij
363 blz.


Met plezier voeg ik deze roman toe aan mijn mini-lijstje Spaanse romans. En als je mijn blog* een beetje volgt, zal het je niet verbazen dat ook dit boek zijn wortels heeft in de politieke geschiedenis van Spanje.  
Toen het leven nog van ons was is het verhaal van een vriendschap tussen Lola, een jongere vrouw die met haar man Matías een boekhandel runt in het na-oorlogse Madrid, en een wat oudere vrouw, Alice, een trouwe klant van de zaak.   Samen lezen ze een boek Het meisje met het vlasblonde haar, de memoires van een onbekende vrouw. De lezer leest met hen mee want deze memoires worden in afzonderlijke hoofdstukken tussen de andere door geschoven.  De roman biedt leeservaringen op meer niveaus. Eerst is er natuurlijk het verhaal van Alice en Lola, en de onvermijdelijke vraag wat het verband is tussen  hen en de personages uit de memoires. Daar komt de oplettende lezer al (te) snel achter. Boeiender voor mij was de manier waarop Izaguirre de settings van deze roman oproept: bruisend Parijs en Londen voor de oorlog, de broeierige revolutionaire sfeer van voor en tijdens de Spaanse burgeroorlog, het debacle van Teruel, de repressie die nog lang na de oorlog doorzinderde in het Spaanse leven van elke dag. Franco's dictatuur heeft namelijk geduurd tot 1975. En het is natuurlijk ook nog eens een ode aan het lezen en de kracht van boeken. Heerlijke mix. 
★★★★


*Je vindt meer besprekingen van Spaanse romans in mijn blogberichten van 25 augustus 2011, 30 sept 2011, 23 juli 2013. Veel leesplezier!  

woensdag 28 oktober 2015

De geniale vriendin of de Napolitaanse romans - Elena Ferrante - bijgewerkt 24 juni 2018

Vertaald door Marieke van Laake
Uitgegeven bij Wereldbibliotheek

De geniale vriendin ★★★
De nieuwe achternaam ★★★★
Wie vlucht en wie blijft ★★
Het verloren kind ★★★★

 



De romancyclus De geniale vriendin houdt Italiaanse en Amerikaanse lezers al een tijdje in de ban.  De Napolitaanse romans van Elena Ferrante, zoals ze in Amerika genoemd worden, zijn een hype geworden. Jonathan Franzen, verteller bij uitstek, noemt haar werk briljant en in literatuurbijlages in tijdschriften en kranten krijgt ze goede recensies. Reden genoeg dus om nieuwsgierig aan dit vierluik te beginnen. 
De geniale vriendin is het verhaal van een wel heel bijzondere vriendschap tussen twee Napolitaanse vrouwen. Elena is 66 als ze een telefoontje krijgt van de zoon van haar jeugdvriendin Lila. Lila is dan al twee weken spoorloos. Toch maakt Elena zich niet meteen echt zorgen. Daarvoor kent ze Lila veel te goed. Als Lila niet gevonden wordt, is dat omdat ze niet wil gevonden worden. En dan verlaat de verteller voorgoed het heden en dompelt ons onder in de geschiedenis van de vriendschap van deze twee vrouwen, die begint in hun kindertijd in een arme wijk in Napels.  Rivalen en hartsvriendinnen zijn het, beide zeer intelligent, en hun levens blijven elkaar kruisen,  hoewel ze  elk hun eigen weg gaan.   Met veel zin voor humor en detail vertelt Ferrante  ons over hun kinderlijke strapatsen, hun eerste liefdes en ontgoochelingen, hun moeilijke schoolpad in een vrouwonvriendelijke omgeving, hun soms fatale keuzes, maar vooral de band die hen voor altijd bindt. En naast een portret van hun vriendschap is het ook het portret van Napels, van de oude volkswijken en een manier van leven die we (hier) niet meer (her)kennen. 

Ik beken dat het bij mij tot de tweede roman geduurd heeft voor ik overstag ging. Ferrante neemt ruim de tijd om haar verhaal te ontwikkelen. Je volgt de personages zo dicht op de voet dat je soms dreigt te verdrinken in de veelheid van alledaagse feiten. Een beetje zoals bij Jonathan Franzen eigenlijk, ik begrijp  heel goed waarom hij zo'n bewondering heeft voor haar manier van schrijven. Maar De nieuwe achternaam vond ik meesterlijk. Zelden heb ik een vriendschap in al haar aspecten, ook de gemene trekjes ervan, zo scherp gefileerd gezien als in deze roman.  Het wordt dus uitkijken naar de Nederlandse vertaling van delen 3 & 4. Onvervalst leesplezier!

Update 26 juli 2016: Deel 3 is ondertussen uit in de Nederlandse vertaling. Ik vond de aanvankelijke fascinatie voor deze romanreeks niet meer terug. Ik weet dus niet of ik deel 4 nog wel zal lezen. 

Final update 24 juni 2018: Misschien is het wel omdat dit vierde deel zich weer bijna volledig in Napels afspeelt, dat ik weer helemaal in het verhaal gezogen ben. In de sociale heksenketel van deze groezelige maar fascinerende stad, valt de vreemde vriendschap tussen de twee vrouwen als een puzzelstukje op zijn plaats. Heerlijke leeservaring ook als het einde van deze roman, dat ik hier niet ga verklappen, weer aansluit bij die prachtige poppenscène uit het eerste deel. 
En zo eindig ik toch nog met veel bewondering voor deze grootse reeks van Napolitaanse romans.
Lees ook https://gal-altijdeenboek.blogspot.com/2017/03/het-verhaal-van-het-verloren-kind-elena.html





  


maandag 5 oktober 2015

Marina Bellezza


Vertaald door Manon Smits
Uitgegeven bij De Bezige Bij
528 blz.


Marina Bellezza is de tweede roman van Silvia Avallone en de verwachtingen staan hoog gespannen. Met haar eersteling Staal scoorde ze hoge ogen. Ik vond het toen een van de beste romans van het ogenblik. 
En nu dus Marina Bellezza. Marina is een Bellezza, van naam en ook in het echt. En ze weet het van zichzelf en gedraagt zich ernaar. Haar jeugd is getekend door een losbol van een vader en een moeder zonder ruggengraat. Maar Marina is vastbesloten haar deel van het geluk in het leven op te eisen. Beroemd wil ze worden, en veel geld verdienen en een vuist maken tegen alles wat haar tegenzat.  Met haar goddelijke stem zoekt ze de camera's op en probeert een glamourdiva te worden. Op een soort van talentenwedstrijd loopt ze Andrea weer tegen het lijf, haar jeugdliefde. Andrea moddert maar wat aan in het leven. Dat zijn studies hem geen baan zullen opleveren, weet hij maar al te goed.  In tegenstelling tot zo veel andere Italiaanse jongeren denkt Andrea niet aan emigreren. Integendeel, hij wil terug naar zijn roots, en wil  op een afgelegen plek in de Piëmontese bergen het veebedrijf van zijn grootvader weer leven inblazen en kaas gaan maken op ambachtelijke wijze. En tussen die twee uitersten flakkert de liefde weer op. Heeft zo'n liefde wel een toekomst?  Het maakt van Marina Bellezza alvast een mooie liefdesroman en coming-of-ageroman.
Hoewel  deze tweede roman zeker niet zo gaaf is als Staal,  was ik toch onder de indruk van de sfeerschepping. Avallone toont ons weer een Italië dat niet in de toeristische foldertjes voorkomt. In de bergen rond Biella in Piëmonte liggen de dorpen er verlaten bij. Jongeren trekken er weg, en bespoedigen zo nog het verval van de streek. Het individuele verhaal van Andrea en Marina, elk met hun eigen droom, sluit zo naadloos aan bij het grotere geheel van een land dat er maar niet in slaagt een toekomst aan zijn kinderen te bieden, tenzij ze die voor zichzelf uitvinden. La vita è bella.   De Italiaanse droom opnieuw uitgevonden. 

★★★1/2