Pagina's

zondag 11 januari 2015

Woesten - Kris Van Steenberge

Uitgegeven bij Vrijdag, Antwerpen - Podium, Amsterdam
382 blz.


Woesten begint op het einde van de negentiende eeuw. De jonge Elizabeth is al snel het kleine West-Vlaamse boerendorp Woesten ontgroeid en snakt naar meer. Haar ontsnappingsroute, een huwelijk met de jonge arts Guillaume, wordt allesbehalve een sprookje.  Zij krijgen een tweeling, twee jongens. De ene bloedmooi en de lieveling van zijn vader, wordt Valentijn genoemd. De andere is van bij de geboorte mismaakt en kan nauwelijks praten. Zijn vader weigert hem te herkennen en het kind gaat door het leven als Nameloos. Alle aandacht van Elizabeth gaat naar de opvoeding van de twee jongens.  En op het ogenblik dat in de wereld de grote vuurhaard losbarst van de Eerste Wereldoorlog, wordt ook Woesten getroffen door een vreemd soort familiedrama. 
Het verhaal wordt  afwisselend verteld door de ogen van Elizabeth, van de vader en van de twee zonen. Elk hoofdstuk voegt een stukje aan de puzzel toe, geeft meer inzicht in wat er die noodlottige zomer van 1914 gebeurd is. 
De Eerste Wereldoorlog is aanwezig en speelt een rol, maar het is zeker niet het zoveelste oorlogsboek.  Het deed mij qua sfeer, setting en epische toon sterk denken aan Engelenmaker van Stefan Brijs en Brandlucht van Eric Vlaminck en een beetje ook aan De geruchten van Hugo Claus. Een roman stevig ingebed in een Vlaamse verteltraditie, zonder dat ik het daarom een streekroman zou willen noemen. 
Met Woesten won Kris Van Steenberge niet alleen de Debuutprijs 2014, maar ook de publieksprijs en de juryprijs van De Bronzen Uil 2014. En ondertussen is bekend dat er mogelijks een verfilming komt. Het gaat dus hard voor Kris Van Steenberge.
De verwachtingen waren dan ook vrij hoog gespannen toen ik aan het boek begon. Dat speelt niet altijd in het voordeel van een boek, maar Woesten heeft de leestest met glans doorstaan. Misschien dat 4 sterren niet iets te veel is, maar sterren met komma's zijn er niet. 

★★★★