Pagina's

donderdag 27 februari 2014

Een speciaal soort voorzienigheid - Richard Yates

Vertaald door Marijke Emeis
Uitgegeven bij Arbeiderspers
363 blz. 

Een roman van Yates lezen is voor mij altijd een dubbele ervaring.  Enerzijds zijn er die typische personages, waar je als lezer wel wat moeite mee hebt. Ze nemen steeds de verkeerde beslissingen, maken er een zootje van en ze leren nooit uit hun fouten. Je zou ze in het echte leven eens flink willen dooreenschudden. Maar ondanks die irritatie blijf je doorlezen. Je begrijpt zelf niet goed waarom. De plot is meestal allesbehalve meeslepend en toch, bij elk nieuw hoofdstuk merk je dat het verhaal steeds dieper bij je naar binnen gaat kruipen. Dat was zo bij Revolutionary Road en Veertien soorten eenzaamheid, en bij Een speciaal soort voorzienigheid is dit niet anders.
De roman vertelt het verhaal van Bobby Prentice en zijn moeder Alice. 
Bobby wordt als achttienjarige opgeroepen om het einde van Wereldoorlog II te beslechten in Europa. Hij komt als onervaren groentje terecht in het Ardennenoffensief en wordt er meteen ziek. En hoezeer hij ook zijn best blijft doen, een heldenrol zit er voor hem niet in. Terwijl rondom hem de grote oorlog woedt, levert hij vooral strijd tegen zichzelf.   
Bobby's verhaal wordt telkens onderbroken door een stukje uit het leven van zijn moeder Alice. Alice is een kunstenares, die blijft hopen op de grote doorbraak maar er in het dagelijkse leven niet zo veel van bakt. Haar gefnuikte ambitie weegt zwaar door op het leven van haar zoon.  Haar laatste brief naar Bobby na de demobilisatie doet vermoeden dat de jongeman zijn zwaarste veldslag nog moet leveren. Het einde komt dan ook onverwacht. En dubbel, zoals altijd bij Yates. 
★★★★☆

 

zaterdag 15 februari 2014

De filmvertelster - HernĂ¡n Rivera Letelier

Vertaald door M. Vanderzee
Uitgegeven bij Signatuur
98 p 

"We zijn van dezelfde stof gemaakt als dromen, we zijn van dezelfde stof gemaakt als films."

Een aangename ontdekking! De filmvertelster is een novelle die zich afspeelt in de mijnwerkerskampen van  de Chileense salpetermijnen. Het is het verhaal van de jonge Maria Margarita die opgroeit in een arm gezin. In het kampdorp is niet veel vertier, maar er is wel een bioscoop. Er is echter niet genoeg geld voor  bioscoopkaartjes voor het hele gezin, dus wordt Maria eropuit gestuurd want zij kan als geen ander films navertellen. Ze wordt een plaatselijke beroemdheid en het hele dorp geniet mee van haar talent. Tot ze bij iemand aan huis wordt uitgenodigd. Op dat ogenblik keert het lot voor haar en haar familie.
In het begin ligt de nadruk vooral op de fascinatie die het witte doek uitoefent op het meisje.  De film maakt haar leven uniek. Ze leeft in een droomwereld, een welkome ontsnapping aan het stoffige en armoedige bestaan in de mijnwerkersgemeenschap. Geleidelijk aan krijgen die omstandigheden meer greep op de novelle en op het leven van Maria. Pretentieloos verhaal wat weet te charmeren.

★★★★☆