Pagina's

zondag 22 december 2013

Bedenkingen bij mijn leesjaar 2013


DE NUCHTERE FEITEN

57 boeken heb ik dit jaar uitgelezen.
Daarvan zijn er 29 tot in mijn blog geraakt. De overige 28 moesten het doen met een sterrenbeoordeling op Goodreads. Zalige site trouwens, die ook voor leuke statistiekjes zorgt.
Mijn sterrenbeoordeling zocht geen uitersten op: slechts 2 boeken kregen er vijf en 1 boek haalde maar 1 ster.  
Daarnaast heb ik ook 26 boeken weggelegd, niet uitgelezen. Het zou niet fair zijn die boeken maar meteen af te schrijven. Soms komt de keuze  uitlezen of wegleggen heel prozaïsch tot stand onder druk van de deadlines van bibliotheken of andere besognes. Of misschien stond mijn leesmuts toevallig niet goed?  In elk geval zijn het niet altijd de minsten die voor de bijl gingen, zoals een blik op het lijstje al snel aantoont.

DE PLANNEN VOOR 2014

Begin 2013 ging ik een leesuitdaging aan, ook alweer via Goodreads: ik zou 52 boeken uitlezen. Dat heb ik moeiteloos gehaald. Ik  zou in de verleiding kunnen komen om de lat voor 2014 hoger te leggen. Maar dat ga ik niet doen. Het hoeft niet meer te zijn.
Wat ik nog het meeste mis, is feedback. Die is er zelden, en als ze er is, komt ze  meestal via populaire communities zoals Facebook of Goodreads.
Dat doet mij denken dat een blog misschien toch niet het beste middel is om mensen aan te spreken. Een pagina maken op Facebook dan? Ik heb er al een in de steigers staan, maar ik aarzel nog … 
Andere voornemens?  Mijn leeslijstje afwerken i.p.v. er telkens weer nieuwe titels bij te zetten, had ik eerst gedacht, maar bij nader inzien lijkt  me dat geen goed idee: zolang er leeslijstjes zijn is er leven! Leve 2014!

Oorlog en terpentijn – Stefan Hertmans


Uitgegeven bij De Bezige Bij
336 blz.

In Oorlog en terpentijn gaat Stefan Hertmans aan de slag met de dagboeken van zijn overleden grootvader. Nog voor hij dertig was had Urbain Martien al zijn portie menselijke miserie gehad, van een armoedige jeugd in een arbeidersgezin in het Gentse, de vroege dood van zijn vader, tot de Eerste Wereldoorlog en vlak daarna de dood van zijn eerste geliefde.   
De stilist en essayist Hertmans zet die verhaalstof meesterlijk naar zijn hand. Zo wordt Oorlog en terpentijn een boek met een dubbele insteek. Er is  de authentieke getuigenis van de grootvader, op zich al  een uniek document. En er is de reflectie van de schrijver-kleinzoon.
Ik was vrijwel meteen verkocht. Dat begon al bij de titel. Je kan niet anders dan denken aan die andere grote klassieker, Oorlog en vrede. In een interview (zie link) geeft Hertmans zelf interessante duiding: de gekwetste kunstenaar die vrede zocht in zijn schilderen. Mooie metafoor. 
Er zijn weinig boeken die ik meer dan een keer lees. Voor Oorlog en terpentijn maak ik graag een uitzondering.  En om op de vraag van een recensent te antwoorden: ja, hij mag gerust naast Godenslaap van Erwin Mortier en Post voor mevrouw Bromley van Stefan Brijs staan. Een schitterend boek om mijn leesjaar mee te eindigen!

★★★★★

http://www.knack.be/nieuws/boeken/vlaanderen-mag-blij-zijn-met-de-banaliteit-die-er-vandaag-heerst-stefan-hertmans/article-reportage-104149.html