Pagina's

maandag 19 augustus 2013

Vader - Karl Ove Knausgård


Vertaald door Marianne Molenaar
Uitgegeven bij De Geus
445 blz.


Gemengde leeservaring! Vader is het eerste deel van het autobiografische Mijn strijd van de Noorse auteur Karl Ove Knausgård. Het is ondertussen een echte bestseller geworden. 

Ik was onder de indruk van de manier waarop Knausgård de moeizame relatie met zijn vader uit de doeken deed. Al is 'uit de doeken doen' niet het juiste woord, je moet veel tussen de regels door vermoeden. De auteur geeft wijdlopig verslag van zijn jeugd, met heel veel zin voor detail en schijnbaar zonder pointe. En toch is het beeld van de vader en de hunkering naar liefde en erkenning heel sterk voelbaar, hoewel hij over de verhouding met zijn vader niet rechtstreeks  spreekt. Zijn eigen ervaringen met zijn vader bepalen ook hoe hij later als jonge vader bewust anders met zijn eigen kinderen omgaat. De goedbedoelde pogingen, de machteloosheid soms, de onzekerheid, het is allemaal zeer herkenbaar en het maakt dat de essentie van Vader je voor altijd bijblijft. Tegelijkertijd worstelt de auteur ook met zijn schrijverschap, en zijn filosofische beschouwingen over 'echte' literatuur konden mij veel minder bekoren.
★★★☆☆

dinsdag 13 augustus 2013

Schemerspel – Arnaldur Indriðason

Vertaald door Adriaan Faber
Uitgegeven bij Querido
376 blz.

Indriðason kennen we als de auteur die IJsland op de thrillerkaart zette met een reeks romans rond de stugge en melancholische rechercheur Erlendur. Deze roman is eigenlijk een soort prequel op de Erlendur-romans. In Schemerspel speelt zijn voorganger en mentor Marion Briem de hoofdrol. De zaak gaat dan ook terug tot in 1972, wanneer in Reykjavik het schaaktornooi  tussen de Amerikaan Bobby Fischer en de Rus Spassky plaatsvindt. De Koude Oorlog is op zijn hoogtepunt en de spanning is te snijden. Tegen de achtergrond van dat mega-evenement wordt een scholier doodgestoken in een oude  bioscoop. Wat is het verband?
Met die verrassende insteek begint de roman.  Bijna onmiddellijk springt de auteur ook terug naar Marions penibele jeugd, gedeeltelijk doorgebracht in een Deens sanatorium. De vooroorlogse behandeling van tbc was bepaald geen pretje en de ervaring heeft Marions karakter mee bepaald. Boeiend in elk geval. Indriðason stelt zich nooit tevreden met oppervlakkige karakterschetsen, en dat is in Schemerspel niet anders.  Indriðason gaat daarin behoorlijk ver. Met ijzeren discipline – zijn stijl is toch al franjeloos – slaagt hij erin om in de flashbacks naar Marions kindertijd tot meer dan halfweg de roman consequent van ‘het kind’ te spreken.  Geen hij of zij, geen zijn of haar. Dat samen met een terloopse opmerking over het androgyne uiterlijk van Marion houdt je op de achtergrond van je lezersbewustzijn bezig.
Jammer genoeg  raakt de eerste plot, die van de thriller, daardoor wat op de achtergrond. Zoals de  schakers bedachtzaam en traag hun strategie uitvoeren, zo spelen ook de grootmachten hun eigen, weliswaar dodelijkere, spel. Ik hou wel van een thriller met een ietsje meer, maar Schemerspel is misschien toch iets te traag om een steengoede thriller te zijn.
★★★☆☆

donderdag 8 augustus 2013

En uit de bergen kwam de echo – Khaled Hosseini


Vertaald door W. Hansen
Uitgegeven bij De Bezige Bij
416 blz

Even dacht ik, niet weer een Hosseini!  Ik heb De vliegeraar zeer graag gelezen, maar was al veel minder enthousiast over Duizend zonnen. De geschapen verwachting kan dodelijk zijn, dat heb je wel meer bij auteurs met bestsellerstatus. Alsof  elk nieuw boek niet anders dan een meesterwerk kan worden. Met deze ingesteldheid ben ik aan deze roman begonnen en het eerste hoofdstuk leek me nog gelijk te geven ook: wat voorspelbaar,  te duidelijk een verwijzing naar het verdere verloop. Tot ik mij ongeveer halfweg de roman realiseerde dat mijn scepsis verdwenen was. Hosseini had mij helemaal in zijn verhaal gezogen. Zoals in zijn vorig werk is ook hier Afghanistan met zijn dramatische geschiedenis de achtergrond van het gebeuren. Het boek heeft vele verhaallijnen, die allemaal samenkomen rond Pari, die als driejarig meisje door haar ouders verkocht werd aan vrienden van haar oom. Dat zorgt zeker voor veel epische stof, maar houdt ook een risico in. De roman verliest toch wat focus naar het einde toe.  Hosseini bewandelt misschien wel te veel zijpaden.  Zijn verteltalent en de thematiek redden het boek nog wel, maar het is zeker niet perfect.

★★★☆☆