You, fascinating you - Germaine Shames

“Behind every great love song is an unforgettable woman.”

  

In 1938 schreef de Italiaanse orkestleider maestro Pasquale Frustrace een lied voor Margit Wolf, een Hongaarse ballerina waarop hij verliefd was geworden. Tu, solamente tu werd eerst opgenomen door Vittorio de Sica en haalde snel de hitparades. Zarah Leander zong het als Du Immer Wieder Du maar voor de meesten onder ons klinkt de versie  van de Glenn Miller Army Air Force Band het bekendst in de oren. Je kan de song in zijn verschillende versies hier beluisteren:

http://germainewrites.com/hear-the-song/

Het verhaal achter de song is minder bekend. De roman begint als een liefdesverhaal maar minstens even belangrijk is dat het verhaal zich afspeelt in de boeiende wereld van muziek en opera en ballet. De talkies worden steeds populairder en dat heeft zijn gevolgen voor wie van de muziek moet leven: het leven van Pasquale en Margit loopt niet altijd van een leien dakje. Bekende namen als Vittorio de Sica, Zarah Leander, Cecil B. de la Mille en, heel even, Greta Garbo, kruisen het pad van de hoofdpersonages en geven de roman dat tikkeltje meer. Als het verhaal de oorlogsjaren induikt, wordt het een aangrijpend verhaal van moed en volharding, dat weer minder gekende facetten van deze dramatische periode in de geschiedenis van de twintigste eeuw tot leven brengt. Het jonge stel Frustrace-Wolf krijgt het onder het Mussolini-bewind  steeds moeilijker.  Almaar meer wetten maken het dagelijkse leven van joden moeilijk. De joodse Margit wil absoluut met hun zoontje nog eens naar Hongarije, bij haar ouders. Frustrace blijft in Italië. En plots bevindt ze zich aan de verkeerde kant van de grens en kan niet meer terug. De situatie wordt uitzichtloos en Margit heeft er alles voor over opdat haar zoon zijn vader zou terugzien. Het is haar survivor’s story die Germaine Shames vertelt in You, fascinating you.  

De roman is voorlopig alleen in het Engels te verkrijgen. Ik hoop dat hij snel in het Nederlands vertaald wordt. Wordt zeker een bestseller.
★★★★☆

De Nederlandse maagd - Marente de Moor

Uitgegeven bij Querido

296 blz.

Floret, pariser, Mensur, sabreurs …  : je kan er niet omheen, De Nederlandse maagd speelt zich af in de schermwereld. Janna is 17 als ze door haar vader naar Duitsland wordt gestuurd om er schermles te krijgen van maître Egon von Bötticher, een oude vriend van hem. De man is verminkt uit de Eerste Wereldoorlog teruggekeerd en leeft sindsdien alleen nog voor het schermen, in zijn verlaten landhuis vlak bij Aken. Bij aankomst gaan de poorten van het landhuis achter Janna dicht. Voor de volgende maanden zal haar leven zich afspelen binnen het gesloten wereldje van de schermkunst, met zijn eigen codes en rituelen. Al snel blijkt dat Janna misschien wel al een schermkampioene is, maar in het leven echt nog een groentje. 

De roman krijgt extra spanning door het tijdsdecor: 1936 toont een wereld in opmars die brandhout maakt van de tot dan toe geldende erecodes, zowel binnen als buiten de schermwereld.

Geraakt worden of niet, dat is de kern van het schermen en dat geldt bij uitbreiding ook voor het leven en voor deze intrigerende roman.

★★★☆☆

Dat weet je niet – Jens Christian Grøndahl

Vertaald door Annelies van Hees

Uitgegeven bij Meulenhoff

203 blz.

  

Net als in Stilte in oktober focust Grøndahl in deze roman op de intimiteit van een koppel. Emma en David, hij advocaat, zij kunstenaar, hebben het na vijfentwintig jaar huwelijk nog steeds goed samen. Rondom hen zijn de meeste stellen allang gescheiden.  Als op een dag dochter Zoë langskomt met haar nieuwe Pakistaanse vriend, maakt dat heel wat onrust los. Identiteit blijkt ineens toch belangrijker dan ze willen toegeven. Dat David zelf van joodse afkomst is en met de niet-joodse Emma is getrouwd, maakt het alleen nog gecompliceerder.   

De romans van Grøndahl hebben een intensiteit die je niet meteen doorhebt. Omdat ze gaan over de gewone dingen van het leven: trouwen, kinderen krijgen, afscheid nemen … word je soms wat in slaap gewiegd door de herkenbaarheid van de dagelijkse routines. Maar is er eigenlijk iets heftigers dan samenleven, kinderen krijgen, opvoeden, loslaten, liefhebben? 

Ik heb echt genoten van deze wat melancholische roman, die diep in de gedachten en gevoelens van zijn personages kruipt.  Grøndahl op zijn best.

★★★★☆

Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten - Dimitri Verhulst

Uitgegeven bij ContactAantal pagina’s: 94

Met wielrennen heb ik helemaal niets, al evenmin met de flamboyante wielerheld Frank Vandenbroucke, die in oktober 2009 in nooit volledig opgehelderde omstandigheden stierf in een stijlloos hotelkamertje in Senegal. Anders zit het met de spin-offs van dat fait-divers. Van de song Ploegsteert van Het zesde metaal kreeg ik meteen kippenvel. En ook deze novelle van Dimitri Verhulst heeft mij wel kunnen bekoren.

In een  monoloog van 94 pagina’s doet het hoertje Seynabou verslag van wat er zou kunnen gebeurd zijn tijdens die laatste nacht waarin zij de renner- voor de gelegenheid omgedoopt tot Jens De Gendt - gezelschap hield.  Balancerend tussen  professioneel eigenbelang en een kortstondige verliefdheid, doet ze haar verhaal. Het klinkt niet alleen heel aannemelijk, het is ook een ode aan de mens achter de beroemdheid, een man die innemend kon zijn en ook in haar, heel even althans,   meer zocht dan haar beroep.   

Na al de voorspelbare heisa die  de dood van de renner in de nationale pers teweegbracht, is de soms sarcastische, soms naïeve monoloog van de bloedmooie  Seynabou  dan ook verfrissend qua toon en invalshoek. En de stijl die Verhulst hier hanteert past als gegoten in deze vorm:  gebalde beelden, een wat secce zegging en heel veel relativering. Een korte roman, maar een groot verhaal. 

★★★☆☆