Pagina's

donderdag 30 september 2010

Een leven in boeken

Een leven in boeken van Fried'l Lesage.



Ik smelt alleen al voor de titel. Een leven in boeken. Had ik zelf willen bedenken, want komt zeer dicht in de buurt van het "altijd een boek"-gevoel dat ik in deze blog wil oproepen.  
Een leven in boeken is een spin-off van het Radio 1 boekenprogramma van Fried'l Lesage. Het boek bevat naast twintig interviews met radiogasten van allerlei slag, ook meer dan 40 boekenlijstjes. De leestips werken heel aanstekelijk. Ze zijn ook zeer gevarieerd. Waar sommige radiogasten vooral teruggrijpen naar de klassiekers, zijn anderen dan weer heel actueel. Zelf koos ik uit het lijstje van Bart Moeyaert Kalme chaos van Sandro Veronesi.  Bij Gaston Durnez vond ik dan weer een boek dat ik al gelezen had, maar dat ik met plezier nog eens zal ter hand nemen: Ik niet. Herinneringen aan een jeugd van Joachim Fest. Het aantal verwijzingen is eindeloos. Je bent met Een leven in boeken dan ook wel zoet voor een tijdje.  
Fried'l noemt het een snuisterboek, een opzoekboek, een leesboek, een koesterboek. Ik zou eraan toevoegen: een geschenkboek. Mooie vormgeving, met een bijzonder fraaie bladwijzer. Een echt hebbeding dus. 

vrijdag 24 september 2010

De historicus

De historicus, van Elisabeth Kostova.
Vertaald door Titia Ram.

Vampierenthriller, las ik op de site van de online boekenshop. Dat stemde mij niet direct optimistisch. Ik word absoluut niet warm van het onderwerp. De hele Stephenie Meyer-hype is dan ook aan mij voorbijgegaan. Maar omdat het boek mij door historici werd aangeprezen (zal iets met de titel te maken hebben, zeker?), heb ik het toch gelezen. 
Kort gezegd gaat het hierover: een jonge vrouw vindt in de werkkamer van haar vader een bevreemdend leeg boek met enkel een drakenafbeelding in. Op haar aandringen vertelt hij haar hoe hij als jonge wetenschapper op zoek ging naar de tombe van Dracula. Tegelijkertijd was hij ook op zoek naar zijn promotor, professor Rossi, die op mysterieuze manier verdwenen was. Die zoektocht van haar vader bracht hem in contact met Helen, de dochter van Rossi. 
Bij elke halte over de hele Balkan tot in Istanboel worden nieuwe puzzelstukjes aangereikt, maar tegelijkertijd wordt de puzzel steeds complexer. Het lijkt alsof Vlad Tepeç, de historische figuur achter Dracula, nooit echt gestorven is en zijn moordend pad voortzet. De lezer wordt overstelpt met historische documenten en brieven waaruit telkens weer nieuwe conclusies getrokken worden. En altijd weer de dreiging van 'de vijand', die slachtoffers maakt in hun onmiddellijke omgeving. Parallel aan deze zoektocht loopt die van de dochter, op zoek naar haar vader Paul, die op zijn beurt  op een vreemde manier verdwijnt ... Ditmaal  passeren vooral West-Europese hoofdsteden de revue. 
Het concept is herkenbaar: neem een historisch gegeven en laat een aantal hedendaagse personen een soort puzzelopdracht vervullen om achter de waarheid te komen, overgiet met een romantisch sausje en creëer een sfeer die hopelijk je lezers meezuigt. Dan Brown gebruikte het met succes in De Da Vinci-code, en ook De schaduw van de wind van Zafon zit op die manier in mekaar. 
Mij heeft het boek niet helemaal overtuigd, maar ik kan wel zien waarom historici er meer in zien: de beschrijvingen van Istanboel en de Balkan, boerendorpjes zowel als de grote hoofdsteden, de Byzantijnse en de Ottomaanse geschiedenis, middeleeuwse kloosterordes, legendes en volksgebruiken,  de verwijzingen naar de historische methode ...  er zit veel research achter deze roman. 
Een 'vampierthriller' is het dus gelukkig niet geworden. Dat liet de titel van deze roman ook al verstaan. Het is ook geen echte historische roman. Maar voor historici en andere liefhebbers van geduldig bronnenonderzoek is dit boek waarschijnlijk een feest. Een feest van meer dan 700 pagina's.







vrijdag 17 september 2010

The House of Special Purpose door John Boyne.
Vertaald als Het Winterpaleis.


De geschiedenis is een schitterend decor, zei Arthur Japin bij de verschijning van zijn eerste roman De zwarte met het witte hart (1997). Een schitterende invalshoek om  het werk van Boyne te benaderen. 
In Het Winterpaleis neemt hij zijn lezers mee naar de wereld van de laatste Romanovs, in Sint-Petersburg begin twintigste eeuw. Bevoorrechte getuige van dienst is Georgy Jachmanev, een eenvoudige boerenjongen, die door een vreemd incident de persoonlijke lijfwacht wordt van Aleksej, de troonopvolger van tsaar Nicolaas II. Het zijn rumoerige tijden voor de Romanovs en Georgy wordt speler in de tragedie die hen te wachten staat. 
Georgy, die nu 80 jaar is en in Londen woont met zijn vrouw Zita, kan niet loskomen van dat verleden en als zijn vrouw  terminaal ziek blijkt te zijn, plannen ze de laatste grote reis van hun leven, terug naar het Rusland van hun jeugd. 
De aanwezigheid van kleurrijke figuren als Raspoetin en prinses Anastasia houden het boek levendig. Ook wie  niet vies is van een vleugje romantiek komt aan zijn trekken, want behalve een historisch tijdsportret is Het Winterpaleis ook een mooi liefdesverhaal.
Misschien niet echt grote literatuur, en een light versie van de geschiedenis, maar wel boeiend. De geschiedenis als decor. 
★★